Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, συχνά φανταζόμαστε τον τοκετό ως τη γραμμή τερματισμού, το οποίο είναι κατανοητό, αφού περιλαμβάνει κοινά συναισθήματα ανακούφισης και ευφορίας που συνδέονται με τη λήξη ενός μακρού αγώνα. Η αλήθεια είναι ότι ο τοκετός είναι η αρχή. Το ξεκίνημα μιας νέας ζωής, μιας μοναδικής νέας μητρότητας (και πατρότητας) και μιας νέας πραγματικότητας, στην οποία η προσαρμογή μπορεί να είναι και δύσκολη.
Ενώ οι ειδικοί περιγεννητικής υγείας επικεντρώνονται στην ενδυνάμωση των γυναικών να βιώσουν ολοκληρωτικά και με σεβασμό την εμπειρία του τοκετού, η σημαντικότητα της προετοιμασίας των νέων μητέρων για την περίοδο μετά τον τοκετό και τη συναισθηματική μετάβαση στη μητρότητα συχνά παραβλέπεται. Ως αποτέλεσμα, πολλές γυναίκες δεν είναι ενημερωμένες για τις τις συναισθηματικές προκλήσεις που ενδέχεται να βιώσουν μετά τον τοκετό. Συχνά έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες για το τι θα αντιμετωπίσουν και ποια εμπόδια θα κληθούν να ξεπεράσουν σε αυτή την κρίσιμη περίοδο.
Μετά τον τοκετό: Τι χρειάζεται η νέα μαμά αυτή την περίοδο
#1 Οι γυναίκες χρειαζόμαστε να αισθανθούμε κατανόηση, ενθάρρυνση και φροντίδα, αντί να πιεζόμαστε να ανταποκριθούμε στην προσδοκία ότι η ζωή με ένα νέα μωρό δεν είναι παρά μόνο συναρπαστική.
#2 Χρειαζόμαστε χρόνο να δεθούμε με το μωρό μας – γιατί αυτό δε συμβαίνει πάντα με την πρώτη ματιά, να αποδεχτούμε το νέο μας εαυτό (γιατί η μητρότητα μας αλλάζει) και την νέα μας ζωή ως οικογένεια.
#3 Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που θα μας ακούσουν χωρίς επίκριση όταν και εφόσον θελήσουμε να μιλήσουμε, να παραπονεθούμε, να κλάψουμε, και έχουμε ανάγκη να νιώσουμε ότι είναι εντάξει να κάνουμε όλα ή κανένα από τα παραπάνω.
#4 Χρειαζόμαστε κοντά μας συγγενείς και φίλους που θα μας ελαφρύνουν από τα καθημερινά καθήκοντα του νοικοκυριού, θα μαγειρέψουν, θα πεταχτούν στο σούπερ μάρκετ, θα πάρουν αγκαλιά για λίγο το μωρό μας όταν δεν έχουμε χρόνο ούτε καν να κάνουμε ένα ντους.
#5 Έναν σύντροφο που θα μας υποστηρίξει, θα μας ενθαρρύνει, θα μας θαυμάζει και που πρόθυμα θα ξυπνά μαζί μας μέσα στη νύχτα για να αλλάξει πάνες ή απλά να μας κάνει παρέα στα νυχτερινά ταΐσματα.
#6 Καλή διατροφή και σωματική φροντίδα ώστε να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας που είναι απαραίτητες για να φροντίσουμε το νέο μας μωρό.
#7 Ξεκούραση, χρόνο και χώρο για ανάρρωση, και την άνεση να αρνηθούμε επισκέψεις από καλοπροαίρετους φίλους.
#8 Χρειαζόμαστε να φροντίσουμε την ψυχική μας υγεία. Να βγαίνουμε από το σπίτι λίγα λεπτά καθημερινά. Να μιλήσουμε με κάποιον που εμπιστευόμαστε, χωρίς ίχνος ντροπής για όσα νιώθουμε πραγματικά.
#9 Χρειαζόμαστε να γνωρίζουμε τα σημάδια των επιλόχειων ψυχικών διαταραχών (καθώς είναι συχνές και μπορεί και να μας επηρεάσουν). Και χρειαζόμαστε να έχουμε υποστήριξη και ενθάρρυνση να αναζητήσουμε τη βοήθεια ειδικού, στην περίπτωση που χρειαστεί να τις αντιμετωπίσουμε.
#10 Τέλος, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε μόνες. Ότι υπάρχουν γυναίκες που έχουν κάνει αυτή τη διαδρομή και έχουν βιώσει ακριβώς αυτό που αισθανόμαστε, με τον ίδιο τρόπο. Ας προσπαθήσουμε να έχουμε γύρω μας ανθρώπους που κατανοούν, που μιλούν με ειλικρίνεια για το πόσο δύσκολη είναι αυτή η περίοδος, αντί να μας λένε πόσο ευτυχισμένη οφείλουμε να νιώθουμε.
Με γνώση για το τι να περιμένουμε, με υποστήριξη από ανθρώπους που μας αγαπάνε και με σύμμαχο τον χρόνο, η λοχεία μπορεί να γίνει μια ομαλή και υγιής μετάβαση στο νέο μας ρόλο ως μητέρες.